“Wykonawcy – nie tylko jazzowi, ale w ich przypadku najłatwiej ten podział zauważyć – dzielą się na dwie grupy: tych, którzy komponują wedle utartego schematu przeplatania tematu partiami solowymi i takich, którzy proponują trochę inną formę grania. „Iga” jest przykładem na to, że Wojciechowi Lichtańskiemu bliżej jest do drugiej grupy.”